FJALA E KRYETARIT TË PARTISË DEMOKRATIKE, ENKELEJD ALIBEAJ, NË TAKIMIN ME DEMOKRATË TË VLORËS NË MBËSHTETJE TË KANDIDATËVE PËR KËSHILLIN BASHKIAK

 

Zonja dhe zoterinj, shumë faleminderit për këtë pritje të ngrohtë, me kaq shumë njerëz eri atje te fundi I sallës. Nuk e fsheh që jam I emocionuar për këtë pritje edhe për faktin që jam në Vlorë.

Jam në Vlorë në një vend me histori. Me histori të gjatë, aq sa ka bërë edhe historinë e të gjithë Shqipërisë, sidomos edhe të të djathtës. Ndaj, do të doja t’iu falënderoja të gjithëve juve zonja dhe zotërinj që jo vetëm për sot gjetët kohën dhe momentin për t’u mbledhur, por edhe për të gjithë qëndresën që keni mbajtur gjatë gjithë kësaj kohë të vështirë për Partinë Demokratike.

Të falënderojë shumë ty Gjergji për qëndresën e vështirë për ty dhe për të gjithë ne. Profesor të falënderoj shumë për të gjithë ndihmën që na ke dhënë. Miku im Arbi, miku im I luftës, I qëndresës, realisht nuk kam fjalë për gjithçka çfarë ke bërë për të përfaqësuar Vlorën, po është një detyrim moral, njerëzor, por mbi të gjitha për të përfaqësuar Partinë Demokratike ndoshta në periudhën më të herët që ajo ka pasur në 33 vite të ekzistencës së vet. Na ra ne dhe kam përshtypjen që e kemi detyrim njerëzor ndaj të gjithë këtyre njerëzve, por edhe detyrim moral dhe politik ndaj historisë së Partisë Demokratike por edhe të gjithë Shqipërisë që të qëndrojmë po tek vlerat e Partisë Demokratike, tek vlerat e së djathtës, tek orientimi perëndimor I saj, sepse është e vetmja shpresë për Shqipërinë, për shqiptarët, për Vlorën, shumë faleminderit të gjithëve!

 

Më vjen keq vërtetë nga ato fjalë që thamë pak më parë që një pjesë e demokratëve këtu, në këtë moment janë diku tjetër duke I bërë hosanait Ilir Metajt, një partie të majtë.

Sigurisht kjo është ndoshta një nga shenjat më të mira. Nuk do të doja të kishte ndodhur me thënë të drejtën, por realiteti është ky. Realiteti është ky miku im dhe është mirë që realitetin ta shohim në sy, ta kuptojmë ashtu siç është dhe prej tij të nxjerrim leksione. Keqardhje kam për ata njerëz, një pjesë e tyre janë ata të cilët këto 50 vitet e kaluara, 80 vitet e kaluara ndoshta kanë qenë të persektuar, por se Zoti u ndriçoftë mendje, sepse sot më shumë sesa kurrë, jo nostalgjia e së djeshmes se sa qëndresa e sotme është vlera e vërtetë. Gjithsesi ajo se çfarë ne duhet të bëjmë në këtë situatë, do të duhet të bëjmë një gjë fare të thjeshtë, të falënderojmë të gjithë ata njerëz që sot në momentet më të vështira të PD-së kanë marrë një sakrificë. Kanë marrë një sakrificë të vështirë në aspektin elektoral, por në fakt është dhe një privilegj I madh që sot të dalim në ballë të Partisë Demokratike përtë çuar në fund misionin që nuk u përmbyll në 1990-ën në 91-shin, atëherë kur komunizmi u përmbys, ose të paktën u pretendua që u përmbys.

E pra, ky është një privilegj I madh dhe ndihem mirë. Po iu them një sekret të vogël në të gjithë këto takime që kam pasur kudo, duke filluar nga Shkodra, dje në Mat, në Durrës, në Elbasan e kudo tjetër, kam parë një gjë që me të vërtetë më ka lënë pa fjalë në kuptimin pozitiv. Njerëz të rinj, zonja dhe zotërinj intelektual me reputacion, thesare të shoqërisë shqiptare që sot në momente kaq të vështira të Shqipërisë, jo të Partisë Demokratike janë afruar pikërisht Partisë Demokratike. Kjo është vlera dhe kjo është shenja se përse Partia Demokratike do të vazhdojë e të jetë, do të jetë si rrezja e etme e shpresës së këtij vendi.

Disa fjalë dua t’i them se përse jemi në këtë situatë. E di fare mirë që ajo se çfarë është e keqja më e madhe e Shqipërisë sot e 8-9 vite më parë, është fare mirë ai që është regjimi Edi Ramës. Eshtë regjimi I Edi Ramës që po ta mbajmë mend në 2013-ën erdhi në këtë vend me ndihmën e atij njeriu që bën një miting me demokratë, Ilir Metajt.

Kush e mban mend trafikun e votave që ai bëri në 2013-ën, pas 2011-ës, pas 2009-ës kur bëmë një aleancë ne demokratët me ta dhe ishte momenti kur filloi rënia pa fund e Partisë Demokratike. E pra, kush harron lotët e demokratëve pas 2013-ës që të parët u larguan nga vendet e punës, thjesht dhe vetëm për shkak të Ilir Metës, I cili nga 2013-2017 e mbajti dhe e mbajti zvarrë Partinë Demokratike dhe iu bë mbështetje në fakt Edi Ramës. Kaloi reformën territoriale, kaloi dhe reformën në drejtësi, ai vet për të cilën ankohen sot këta. E pra, nëse merremi me politikë, elementi kryesor është të qenit koherent. Qëndro në atë pozicionin tënd, në ato vlerat e tua dhe nuk mund të jesh një pazarxhi politik. Pikërisht për këtë arsye është e vërteta që duhet parë në sy. Dhe kur them të vërtetën duhet ta shohim në sy, duhet ta shohim në sy fillimisht brenda shtëpisë tonë. Në qoftë se ka një mënyrë, besoj unë, që ky regjim të marrë fund, ky regjim do marrë fund vetëm me moral. Me një fytyrë ndryshe, me njerëz të cilët janë distancuar nga korrupsioni, me njerëz të cilët dinë të bëjnë dhe meaculpa për gabimet që kanë bërë. Një parti politike e cila qarkullimin e elitave e ka refrenin e saj kryesorë dhe jo me idonatrinë, mbajmë njeriun atje.

Boll e kishim Enver Hoxhën 50 vite, na u dashka të kemi dhe një njeri tjetër 30 vite më pas. Po nuk mund të jetë gjë tjetër veçse një kopje tjetër e komunizmit.

Po nuk u shkëputëm nga ky mentalitet, nga këto metastaza politike të komunizmit, ne nuk mund të jemi kurrësesi Partia Demokratike ku shpresa e shqiptarëve të jetë aty. Nuk mund të jetë një parti e cila të ketë edhe interesin dhe investimin e perëndimit këtu në Shqipëri. Kjo pra është e vërteta. Ndaj, unë ashtu siç Aristoteli, mendimtari I lartë I lashtësisë ka thënë për mentorin e tij Platonin. Ka thënë: E kam mik Platonin, por mikun më të madh kam të vërtetën. Dhe ne demokratët e kemi mbështetur Sali Berishën që prej themelimit të Partisë Demokratike. E mbështetëm në 1992-shin kundër mocionistëve të cilët kërkonin një qëndrim realist ndaj rezultatit të zgjedhjeve lokale, e mbani mend atëherë kur doli kundër, Arben Imami, Arben Demetit, Edmond Trakos, Preç Zogaj, Ismail Kadare, Ritvan Peshkëpisë, e me radhë. E mbështetëm, demokratët e mbështetën në 1992-shin në korrik, kur humbëm zgjedhjet lokale, menjëherë pas zgjedhjeve të 22 marsit. Mbështetëm në 1993-shin kundër të ashtuquajturës, kur doli kundër të ahstuquajturit ekstremi djathtë, nëse e mbani mend kakëtu zonja dhe zotërinj që e mbajnë mend në atë kohë kundër Petrit Kalakulës dhe Abdi Baletës. U mbështet nga demokratët në 1994-ën, kur humbi referendumin për kushtetutën. U mbështet në 1996-ën, kur Partia demokratike, ta quajmë fitoi zgjedhjet, në fakt nuk ishte fitore e zgjedhjeve por fitoi zgjedhjet por humbi partnerët dhe miqtë ndërkombëtarë. U mbështet pas 1997-ës kur u larguan nga Partia Demokratike Dashamir Shehi, e Genc Ruli. U mbështet në 1999-ën kundër reformatorëve, Genc Pollos. U mbështet në 2008-ën kur shpërtheu Gërdecin dhe u vranë njerëz të pafajshëm. U mbështet në 2011-ën kur mbrojti Ilir Metën nga hetimi për videon ku filmohej duke marrë para korruptive. E mbështetën demokratët, e mbështetën në 2012-ën kundër Bamir Topit në atë kohë. E mbështetëm dhe u trishtuan demokratët në 2013-ën kur humbi zgjedhjet me 1 milionë vota kundër përballë Ramës dhe ish-aleatit të tij, Ilir Metës. Dhe kur dha dorëheqjen gjasme nga Partia Demokratike. E mbështetëm me thënë të drejtën edhe në 2021-shin kur Shtetet e Bashkuara të Amerikës e shpallën non grata dhe e futën familjarisht në listën e zezë të personave të padëshiruar dhe kur ai deklaroi në fakt, deklaroi se këtë do ta ndiqte në rrugë personale dhe në rrugë private.

Po, ta pranojmë, ne demokratët e kemi mbështetur Sali Berishën në ditë të mira dhe në ditë të këqija, në fitore dhe në humbje, me të drejt dhe me pa të drejtë. Por që prej shtatorit 2021, kur ish-kryetari I Partisë Demokratike ia pezulloi Sali Berishës praninë në grupin parlamentar derisa të zgjidhet statusi non grata, në koherencë të plotë në qëndrimin që kemi patur si parti ne, Partia Demokratike me të gjithë non gratat e tjera të shpallura nga SHBA, non gratat socialiste, Tom Doshi, Vangjush Dako, Aqif Rakipi, Sali Berisha filloi sulmin ndaj Partisë Demokratike me parimin: një parti që nuk mbron liderin e saj, nuk meriton të ekzistojë. Do të thotë që ishte I qartë, kërkonte asgjësimin total të Partisë Demokratike. Më shumë se aq, pas asaj deklarate, ne demokratët nuk mund ta mbronim më Sali Berishën. Ai zgjodhi, miqt e mi, zgjodhi që hallin personal ta bëjë problem të Partisë Demokratike. Ai zgjodhi të shpëtojë veten e tij dhe familjen e tij biologjike në kurriz të së ardhmes sonë politike. Familjen politike, Partinë Demokratike të Shqipërisë, Sali Berisha e tradhëtoi. Aktin e tij kundër PD-së, janë të shumta dhe janë të pashembullta. Që nga Kuvendi anti-statutor, e deri tek sulmi fizik ndaj selisë në 8 janar. Por kulmi arriti kur e refuzoi ofertën e Partisë Demokratike për të pasur një kandidat unik në zgjedhje, për të mundësuar që kandidatët fitues të primareve të tij, pavarësisht se dihej paraprakisht se kush ishte fituesi, të garonin nën siglën e Partisë Demokratike dhe të mbështeteshin me votë nga të gjithë demokratët kundër kandidatëve të regjimit të Edi Ramës. Mesa duket Sali Berisha nuk kishte asnjë problem me regjimin e Ramës, sepse përndyshe do ta pranonte. Duket pra që nuk kishte asnjë problem me regjimin e Ramës. Regjimi I Ramës, madje po të jemi të kujdesshëm e ndihmoi të zvarriste sa më shumë vendimin e gjykatës për të drejtën e vulës së Partisë Demokratike, kohë që ish-lideri historik e përdori dhe e përdori për të vijuar me goditjet kudër partisë sonë. Për të gënjyer dhe për të joshur, për të blerë dhe shantazhuar, për të shpifur dhe kërcënuar.

E tani që flasim, Sali Berisha e ka zaptuar selinë e Partisë Demkratike, ia pranuam dhe këtë, për hirë të nevojës së demokratëve për të dalë të bashkuar në zgjedhje. Por Sali Berisha nuk jep, ai di vetëm të marrë. Demokratët I kanë dhënë shumë, I kanë dhënë tepër, e kanë bërë dy herë president, e kanë bërë dy herë kryeministër. Në këmbim, Sali Berisha ua refuzoi demokratëve me qëndrimin e tij, mundësinë për të marrë pushtetin në të paktën gjysmën e bashkive të vendit dhe duke çuar kështu Partinë Demokratike të bashkuar. Të bashkohej rreth kandidatëve unik në zgjedhje. Duket pra, Sali Berisha nuk jep, vetëm merr. Ai kërkon t’i marrë me vete të gjithë demokratët dhe t’i çojë nën sqetullën e hallexhiut tjetër Ilir Metaj. Për t’i çuar demokratët tek shtëpia e skllavërisë. Ajo atje është shtëpia e skllavërisë. Unë pyës, përsë? Sepse hallexhinjtë janë bërë bashkë për t’u mbrojtur nga drejtësia dhe Amerika.

 

Meta është dhe Rama, hallexhiu në qeveri. Ka një hallexhi në qeveri ka dhe 2 hallexhinj në opozitë. Kanë halin e përbashkët nga drejtësia. Hjatë gjithë kësaj kohe sa herë kemi qenë dëshmitaër në parlament e kemi pasur seancat tona e vetmja gjë që diskutohet është kjo. Kush do thiret këtë javë në SPAK. Do thirret Ahmetaj, apo Belinda Balluku. Kur do thirret Edi Rama për ceshtjen e MC Gonigal nga një anë dhe nga ana tjetër kur do thirret Ilir Meta, personi Z, ML dhe personi Y që Rama shantazhon Sali Berishën mes parlamentit dhe ky e mbyll gojën. Dhe shih cfarë pozite dhe opozite të korruptuar kemi ne. Ftika e tyre e vetme është se kur SPAK do ti thërrasë. Kjo është simptoma që sot ka politika e vjetër, dinosaurët epolitikës shqiptare 33 vjecare. Të vetmit të cilët nuk kemi problem jam unë, Arbi dhe kolegët e mi. Skemi ne problem të tilla. Ajo se cfare kërkohet, e kekron vendi është një politikë me fytyre ndryshe, njerez të cilët kur hapin dollapet nuk kanë skelete nga eshkuara, nuk kemi asnje hall me drejtesine ne. Une kam qenë I vetmi në fakt nga të gjithë kolegët e mi që kam qenë bashkëpunëtor I Sali Berishës. 2 vjet ministër dhe bashkëpunëtor I tij. Kam pasur vetëm një detyrim tia zbardh faqen demokratëve dhe jam ballë hapue sepse nuk kanë gjetur asgje gjatë gjithë kohës që kam shërbyer në ato poste. Kështu duhet të jetë angazhimi politik, tu sherbesh sa më mire njerëzve, të mos konsiderohet politika si një lopë që e mjel. Që cohesh në mëngjes me idenë sa para do fus sot, Shkon dhe futesh në politike me lugen në brez që të shkoj të vjedh më shumë se sa këta që po vjedhin sot. Ky është virtyti më I madh që kemi në. Faleminderit që bashkoheni në këtë sakrificë të madhe të PD. Është kjo mënyr sesi mund të krijohet një shtresë e re intelektualësh, njerëzish me reputacion që në të shkuarën e tyre kanë treguar, rrjedhin nga derë të mëdha. Kjo është sfida që kemi ne sot. Këta janë hallexhinjtë atje në Tiranë që janë bërë bashkë për tu mbrojtur nga drejtësia dhe Amerika. Është hallexhiu në qeveri Rama që I ndihmoi me Zhukrin, me zvarritjen e vendimit gjyqesor, me KQZ, na sollën vërdallë më KQZ të rregjistroj, stë rregjistroj.

 

Me media, me oligark I solli kundër PD. Sali Berisha e pengoi PD të bashkohet sepse kërkon monopolin e opozitës, kërkon tu thotë Amerikanëve dhe Britanikëve aleatëve tanë më të mëdhenj që e gjithë opozita është pronë e tij. Pas tij, e tillë që punon për të. Dhe prandaj duke dashur të krijojë këtë imazh u thotë ta lënë rehat se nuk I përfill fare. Berisha pengoi PD të bashkohet sepse kërkon ta kthej në bunker antiamerikan kur të fusë kokën për të mos e kapur goditjet e drejtësisë. Atij I duhet një parti bunker si foltorja, nuk I duhet një parti politike si PD. Ne demokratët nuk mund ta mbështesim më Berishën. Ndarja jonë me të nuk është momentale, pragmatike. Ndarja jonë me të është parimore, jo vetëm me të si indvid, por ndarje me një frymë. Ndarje me Berishizmin. Me mënyren sovjetike sesi menaxhohet një parti politike dhe sesi menaxhohet pushteti kur e kemi pasur ne pushtetin. Ndaj jemi sot këtu. Sot demokratët, njerëzit më të vuajtur të këtij vendi, njerëzit më të keqtrajtuar të këtij vendi duhet të zgjedhin 2 alternativa. Midis 2, Berishizmin, euroatlantizmin. Berishizmi është ta shohësh tjetrin jo si kundërshat politik që duhet mundur, por si armik që duhet shkatërruar. Ky nuk është armiku partisë, ideologjisë, anetarëve. Ky është armiku personal I kryetarit të partisë. Ky është Berishizmi. Armik quhet armiku Berishës. Se nuk bëhet fjalë për kryetar tjetër në Berishizëm. Berishizëm ka vetëm një, flet I pari të tjerët mbyllin gojën. Sic ndodh atje në fakt. Pra është një formulë si e fashizmit, gjithcka për kryetarin, asgje jashtë kryetarit dhe askush kundër kryetarit. Euroatlantizmi është demokraci, atdhetarizëm, shqiptarizë, kushtetuta e PD. Është liria, demokracia. Partia që është më e madhe se kryetari dhe cdo kryetar brenda saj. Është antarësia. Euroatlantizmi është busulla që tregon gjithmonë perëndimin. Ne jemi duke I pasur sytë, shqiptaërt historikisht. Sot demokratët duhet të zgjedhin.

 

Do të shkojnë në lindje apo në perëndim. A duan ta sakrifikojnë partinë për kryetarin, apo ta mbajnë pa atë ish kryetarin, liderin historic dh eta sjelin PD në qevrrisje. A duan Berishizmin apo euroatlantizmin. Miqte e mi kjo ka qenë dilemma. Ka qenë përdor të shkuarën sepse nuk është më. Une di fare mire sec ka qene PD këtu 10-12 vite më parë se ka qenë I deleguar dhe shoh vetëm fytyra të reja, njerez të rinj që duan Vlorën që janë patriot. E kuptojnë që ndarja është e madhe. Duam Euroatlantizmin sepse duam Shqipërinë, duam të ardhmen, perëndimin, duam Vlorën, duam familjet tona. Kjo është ndarja madhe që kemi bërë sot. Ndaj miq doja të ju falenderoja nga zemra për këtë pritje, por mbi të gjitha pëe entuzizmin frymen e re që I ka munguar PD. Dhe sot në këtë situatë vërtetë të vështirë ku jemi në sprovë të gjithë treguam që e kemi bërë ndarjen tonë dhe ndarja jonë është kjo syte drejt perëndimit, drejt Europës drejt Amerikës për të mirën ë Shqipërisë, për të hedhur gurin e parë të themelit për 2025 si forcë qeverisëse.

Shumë faleminderit!
Zoti ju bekoftë ju!.